تفاوت بین حافظه اولیه و ثانویه

تفاوت‌بین حافظه اولیه و ثانویه

دو نوع اصلی که حافظه  بر اساس آنها طبقه‌بندی می‌شود، حافظه اولیه و حافظه ثانویه‌است. تفاوت اساسی‌بین حافظه اولیه و ثانویه این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که حافظه اولیه حافظه اصلی سیستم کامپیوتری‌است که در آن داده‌ها و اطلاعات جهت پردازش ذخیره می‌شود.

در مقابل، حافظه ثانویه، حافظه کمکی‌است که برای ذخیره داده ها و اطلاعات استفاده‌به صورت دائم‌می‌شود

حافظه اولیه اساساً حافظه داخلی‌است که در واحد پردازنده قرار‌دارد در حالی که حافظه ثانویه بخشی از پردازنده نیست و به عنوان یک واحد اضافی خارجی وجود دارد.

حافظه چیست؟

این‌ها به عنوان واحد یا وسیله‌ای در نظر گرفته‌می‌شود که داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها یا دستورالعمل‌ها به طور موقت یا دائم در آن ذخیره می‌شوند. اساس ذخیره‌سازی داده‌ها به نوع حافظه بستگی‌دارد. محتوای حافظه در فرمت باینری یعنی 0 و 1 می‌باشد. پردازنده در حین کار به داده‌ها از  طریق حافظه دسترسی پیدا‌می‌کند و عملیات لازم را انجام می‌دهد.

محتوای مقاله : تفاوت حافظه اولیه در مقابل حافظه ثانویه (Primary Vs Secondary Memory)

1. چارت مقایسه
2. تعریف
3. تفاوت‌های کلیدی
4. نتیجه

چارت مقایسه

تعریف حافظه اولیه

حافظه اولیه حافظه داخلی یک سیستم کامپیوتری‌است که داده‌ها و اطلاعات را به صورت موقت ذخیره می‌کند. حافظه اولیه اساساً به شکل تراشه‌های نیمه هادی در سیستم‌های رایانه‌ای وجود دارند و بنابراین فضای کمتری برای ذخیره داده‌ها ارائه می‌دهند و پردازنده می‌تواند به راحتی به محتوای داخلی آن دسترسی داشته‌باشد بنابراین داده‌های درون آن با سرعت بسیار بالاتری قابل دسترسی‌است.

تراشه‌های نیمه هادی که به عنوان حافظه اصلی عمل می‌کنند بر روی مادربرد قرار دارند و در نتیجه دسترسی سریع را ارائه می‌دهند.

طبقه‌بندی حافظه اولیه به این صورت‌است که

تفاوت‌بین RAM و ROM یعنی دو طبقه‌بندی اصلی حافظه اصلی این‌است که داده‌های درون ROM قابل تغییر نیستند زیرا فقط قابل خواندن هستند. ROM به صورت زیر طبقه‌بندی می‌شود:

• MROM
• PROM
• EPROM
• EEPROM

در حالی که RAM ذخیره‌سازی موقت داده‌ها را ارائه می‌دهد و داده‌ها باید لزوماً در RAM وجود داشته‌باشند تا توسط پردازنده اجرا شوند. رم به صورت زیر طبقه‌بندی می‌شود:

• DRAM
• SRAM

تعریف حافظه ثانویه

حافظه ثانویه حافظه پشتیبان یک سیستم کامپیوتری‌است که حجم عظیمی از داده‌ها را به صورت دائمی ذخیره می‌کند. برای ذخیره سازی انبوه داده‌ها در گستره ای از گیگابایت تا ترابایت استفاده‌می‌شود. حافظه ثانویه به عنوان حافظه خارجی عمل‌می‌کند که پردازشگر نمی‌تواند مستقیماً در طول عملیات به داده‌های آن دسترسی پیدا کند، اما با توجه به نیاز، داده‌ها از حافظه ثانویه در حافظه اصلی بارگذاری می‌شوند تا عملیات انجام شود.

این ساختار باعث‌می‌شود دسترسی به این حافظه با توجه به پردازنده بسیار کند شود. همچنین، داده‌ها به صورت غیر یکنواخت در حافظه ثانویه ذخیره می‌شوند. اما محتوای موجود در حافظه ثانویه را می‌توان به راحتی از یک دستگاه فیزیکی به دستگاه دیگر منتقل کرد.

انواع حافظه‌های ثانویه به شرح زیر است:

• هارد دیسک Hard disk
• لوح فشردهCompact Disk
• پندرایو Pendrive
• کارت SD
• درایو حالت جامد Solid-State drive
• دی‌وی‌دی DVD

این حافظه‌ها حتی پس از قطع برق نیز داده‌ها را در خود حفظ می‌کنند.

تفاوت‌های کلیدی‌بین حافظه اولیه و ثانویه

1. عامل کلیدی تمایز بین حافظه اولیه و ثانویه بر اساس طول عمر حضور داده‌ها یا اطلاعات در حافظه است. اساساً حافظه اولیه به عنوان حافظه داخلی سیستم در نظر گرفته‌می‌شود و بنابراین داده‌ها و اطلاعات مربوط به هر عملیات جاری که در داخل سیستم انجام‌می‌شود را در خود نگه می‌دارد. در مقابل، حافظه ثانویه به عنوان حافظه‌ای که بخشی از سیستم‌است در نظر گرفته‌نمی‌شود، بلکه داده‌هایی را که برای عملیات آتی در یک مکان خارجی مورد نیاز‌است، نگهداری‌می‌کند.
2. داده‌های درون حافظه اولیه عموماً دارای نوسان هستند و بنابراین فقط تا زمانی که دستگاه به منبع تغذیه وصل شود دوام می‌آورد. در حالی که داده‌ها در حافظه ثانویه به صورت غیر فرار نگهداری‌می‌شوند، به این معنی که حتی پس از قطع برق نیز باقی‌می‌مانند و بر اساس نیاز مورد‌استفاده قرار‌می‌گیرند.
3. از آنجایی که حافظه اولیه به دلیل حضور در خود سیستم به عنوان حافظه اصلی سیستم در نظر گرفته‌می‌شود، بنابراین پردازشگر می‌تواند مستقیماً به داده‌های درون آن دسترسی پیدا کند. با این حال، حافظه ثانویه به عنوان حافظه کمکی شناخته‌می‌شود زیرا در داخل سیستم وجود ندارد، بلکه یک واحد خارجی شبیه به دستگاه‌های ورودی-خروجی‌است، بنابراین داده‌های درون آن نمی‌توانند مستقیماً توسط پردازنده برای عملیات استفاده‌شوند.
4. حجم حافظه ارائه‌شده توسط حافظه اصلی حدود 32 تا 500 گیگابایت‌است در حالی که حافظه ثانویه حدود 200 گیگابایت تا ترابایت‌است. این بدان معنی‌است که اندازه ذخیره‌سازی اولیه نسبتاً کوچکتر از ذخیره‌سازی ثانویه‌است.
5. حافظه اصلی دارای ماهیت داخلی‌است بنابراین نسبتاً گرانتر از حافظه کمکی‌است.
   

   در ادامه

6. نوع ذخیره‌‌سازی ارائه‌شده توسط حافظه اولیه ماهیت موقتی دارد زیرا داده‌ها را فقط برای زمان روشن شدن سیستم ذخیره می‌کند‌‌‌‌‌و به محض قطع برق، داده‌های ذخیره‌ شده‌از بین‌می‌روند. در مقابل، حافظه ثانویه داده‌ها را به طور دائم ذخیره می‌کند، زیرا در این مورد حتی در صورت قطع برق، داده‌ها از بین‌نمی‌روند.
7. از آنجایی که CPU به طور مستقیم به داده‌های حافظه اولیه برای عملیات دسترسی دارد، بنابراین، سرعت دسترسی در مقایسه با حافظه ثانویه که پردازشگر نمی‌تواند مستقیماً از داده های آن در زمان کار استفاده‌کند ، سریعتر‌است.
8. حافظه اولیه نوعی از حافظه نیمه هادی‌است که با استفاده‌از مواد نیمه هادی تشکیل‌می‌شود در حالی که حافظه ثانویه به عنوان حافظه مغناطیسی یا نوری در نظر گرفته‌می‌شود که از محیط مغناطیسی برای ذخیره داده‌ها استفاده‌میکند.
9. از آنجایی که حافظه اولیه خود بخشی از معماری رایانه‌است، بنابراین از گذرگاه داده برای دسترسی به محتوای موجود در آن‌استفاده میشود. در حالی که حافظه ثانویه به عنوان یک واحد مجزا مشابه سایر واحدهای ورودی-خروجی در نظر گرفته میشود، بنابراین داده‌های آن توسط کانال‌های I/O قابل دسترسی‌است .
10. داده‌های ذخیره شده‌در حافظه اصلی یک سیستم تا زمانی که به طور دائم ذخیره نشود نمی‌توانند به سیستم دیگری منتقل شوند. در حالی که داده‌های موجود در حافظه ثانویه یک دستگاه را می‌توان به راحتی به دستگاه دیگری منتقل کرد.

نتیجه

بنابراین از این بحث، می‌توان نتیجه گرفت که حافظه اولیه به سادگی داده‌هایی را که در حال حاضر توسط پردازنده استفاده‌می‌شود.

به منظور پشتیبانی از برنامه‌های در حال انجام نگهداری می‌کند.

اما حافظه ثانویه تا حدودی متفاوت‌است زیرا دارای فضای بزرگی‌است.

که حاوی تعداد زیادی داده است‌که در صورت نیاز به‌استفاده توسط پردازنده به حافظه اصلی منتقل میشود.

 

لینک مقاله زبان اصلی