خطوط انتقال و توزیع, مقالات, مقالات مادر
انواع تست عایق خطوط هوایی
مرداد
انواع تست عایق خطوط هوایی
در این برگه قصد داریم به معرفی انواع تست عایق خطوط هوایی بپردازیم. پس با ما همراه باشید.
فهرست مطالب
1- مقدمه
2- تست‌های عایق خطوط هوایی
——————————
1- مقدمه
عملکرد صحیح خط انتقال یا توزیع به شدت به عملکرد صحیح عایق‌ها بستگی دارد. یک عایق خوب باید از استحکام مکانیکی خوبی برخوردار باشد تا بتواند بار و تنش‌های مکانیکی را تحمل کند.
همچنین، استحکام دی الکتریک بالای عایق برای مقاومت در برابر ولتاژهای عملیاتی و فلاش اوور نیز ضروری است. علاوه براین، عایق باید عاری از منافذ یا فضای خالی باشد که ممکن است به آن آسیب برساند. بنابراین، برای اطمینان از عملکرد مطلوب مقره‌ها، هر عایق باید تحت آزمایش‌های مختلفی قرار گیرد.
——————————
2- تست‌های عایق خطوط هوایی
در ادامه به بررسی انواع مختلفی از آزمایشاتی که بر روی عایق‌های خطوط هوایی انجام می‌شود پرداخته شده‌است. این آزمایشات و تست ها عبارتند از:
- تست‌های فلش اور
- تست‌های عملکرد
- و تست‌های روتین
تست فلش اور عایق
سه نوع تست فلاش اور وجود دارد که مقره می‌بایست آن‌ها را پشت سر بگذارد. این تست‌ها عبارتند از:
- تست فلاش اور خشک
- تست فلاش اور مرطوب
- تست فلاش اور ضربه ای
تست فلاش اور خشک
در این تست، عایق مورد نظر به همان روشی که قرار است از آن استفاده شود، نصب می‌شود. سپس یک منبع ولتاژ متغیر فرکانس توان بین الکترودهای مقره متصل می‌شود. ولتاژ به تدریج تا ولتاژ مشخص شده افزایش می‌یابد. این ولتاژ مشخص شده کمتر از حداقل ولتاژ فلاش اور است. ولتاژی که در آن هوای اطراف مقره شکسته و رسانا می‌شود، ولتاژ فلاش اور نامیده می‌شود. مقره باید بتواند ولتاژ مشخص شده را به مدت یک دقیقه بدون فلاش اور تحمل کند.
تست فلاش اور مرطوب (تست باران)
در این آزمایش نیز عایق مورد آزمایش به همان روشی که قرار است استفاده شود، نصب می‌شود. مشابه آزمایش فوق، یک منبع ولتاژ متغیر فرکانس توان بین الکترودها متصل می‌شود. در این آزمایش، آب با زاویه 45 درجه به مقره پاشیده می‌شود. البته میزان پاشش آن نباید از 5.08 میلی متر در دقیقه بیشتر باشد. سپس ولتاژ به تدریج تا ولتاژ مشخص شده، افزایش می‌یابد. ولتاژ به مدت 30 ثانیه یا یک دقیقه در مقدار مشخص شده، حفظ می‌شود و عملکرد عایق مورد بررسی قرار می‌گیرد. اگر ولتاژ به مدت یک دقیقه حفظ شود، این آزمایش را تست باران یک دقیقه‌ای می‌نامند.
تست فلاش اور ضربه ای
این آزمایش برای اطمینان از این است که آیا عایق قادر به تحمل نوسانات ولتاژ بالا ناشی از صاعقه است یا خیر. عایق مورد آزمایش به همان روشی که در تست‌های بالا قرار گرفته است، نصب می‌شود. یک منبع ولتاژ ضربه ای که ولتاژ بسیار بالایی در فرکانس چند صد کیلوهرتز تولید می‌کند نیز به مقره متصل می‌شود. سپس، ولتاژ به مقره اعمال می‌شود و ولتاژ جرقه در آن ثبت می شود.
نسبت ولتاژ جرقه بر روی ضربه،به ولتاژ جرقه در فرکانس قدرت، به عنوان نسبت ضربه شناخته می‌شود. این نسبت برای مقره های نوع پین باید تقریباً 1.4 و برای مقره های نوع تعلیق 1.3 باشد.
تست‌های عملکرد عایق
تست‌های عملکرد عایق را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد:
- تست سیکل دما
- تست ولتاژ سوراخ
- تست مقاومت مکانیکی
- تست الکترومکانیکی
- تست تخلخل
تست سیکل دما
در این آزمایش، ابتدا مقره مورد آزمایش در آبی با دمای 70 درجه، به مدت یک ساعت گرم می‌شود. سپس عایق بلافاصله به مدت یک ساعت دیگر در دمای 7 درجه خنک می‌شود. این چرخه سه بار تکرار می‌شود. سپس مقره خشک شده و لعاب آن از نظر هرگونه آسیب یا خرابی کاملاً بررسی می‌شود.
تست ولتاژ سوراخ
هدف از این آزمایش تعیین ولتاژی است که مقره را سوراخ می‌کند. در این تست، عایق مورد آزمایش در روغن عایق معلق، و سپس ولتاژی به آن اعمال می‌شود و به تدریج افزایش می‌یابد تا زمانی که سوراخ رویت شود. ولتاژی که در آن مقره شروع به سوراخ شدن می‌کند، ولتاژ سوراخ نامیده می‌شود. این ولتاژ معمولاً 30 درصد بیشتر از ولتاژ فلاش اور خشک برای مقره‌های نوع تعلیق است.
تست مقاومت مکانیکی
در این آزمایش، عایق مورد نظر به مدت یک دقیقه، تحت 250 درصد حداکثر بار کاری، قرار می‌گیرد. این آزمایش برای تعیین مقاومت مکانیکی نهایی عایق انجام می‌شود.
تست الکترو مکانیک
این آزمایش فقط برای مقره‌های نوع تعلیق انجام می‌شود. در این آزمایش یک تنش کششی برابر با 250 درصد حداکثر تنش کششی کاری به مقره اعمال می‌شود.
تست تخلخل
در این آزمایش، یک نمونه عایق تازه ساخته‌شده به قطعات مختلف تقسیم می‌شود. سپس این قطعات به مدت چند ساعت (مثلاً 24 ساعت) در محلول رنگ فوشسین 0.5 تا 1 درصد الکلی تحت فشار 150 کیلوگرم بر سانتی متر مربع غوطه ور می شوند. پس از آن، قطعات از محلول خارج شده و از نظر نفوذ رنگ به داخل آن بررسی می‌شوند. این تست میزان تخلخل را نشان می‌دهد.
تست‌های روتین عایق
تست های روتین عایق به سه دسته زیر طبقه بندی می‌شوند:
- تست ولتاژ بالا
- تست بار
- تست خوردگی
تست ولتاژ بالا
این آزمایش معمولاً برای مقره‌های پین انجام می‌شود. در این آزمایش عایق معکوس‌شده و تا قسمت باریک داخل آب قرار می‌گیرد. سوراخ دوک نیز با آب پر شده و یک ولتاژ بالا به مدت 5 دقیقه اعمال می‌شود. عایق باید پس از این آزمایش سالم بماند.
تست بار
در این آزمایش هر عایق، به مدت یک دقیقه تحت 20 درصد مازاد بر بار مکانیکی (مثلاً بار کششی) قرار می گیرد. عایق باید پس از این آزمایش سالم بماند.
تست خوردگی
در این آزمایش، عایق با اتصالات فلزی خود به مدت یک دقیقه در محلول سولفات مس معلق می‌شود. سپس عایق از محلول خارج شده و پاک و تمیز می‌شود. این روش چهار بار تکرار می شود. سپس عایق برای وجود رسوبات فلزی روی آن بررسی می شود. در این حالت، نباید رسوبات فلزی روی عایق وجود داشته‌باشد.
مرجع
Testing Of Overhead Line Insulators
مطالب مرتبط