اردیبهشت
گیت های منطقی
گیت منطقی یک مدار الکترونیکی‌است که عملیات منطقی خاصی را انجام می‌دهد. اینها همچنین به عنوان بلوک ساختمان مدارهای الکترونیک دیجیتال شناخته‌می‌شوند. این ترکیبی از ورودی و خروجی مختلف (یک یا چند)است. آنها توسط مدارهای مجتمع مختلف ساخته‌می‌شوند.
گیت های منطقی
مدارهای مجتمع به عنوان مدارهای مجتمع در مقیاس بسیار بزرگ، مدارهای مجتمع بزرگتر و مدارهای مجتمع در مقیاس کوچک نیز شناخته می‌شوند. ورودی و خروجی گیت های منطقی را می‌توان با HIGH و LOW، 0 و 1، True و False نشان داد.
تاریخچه
از سال ۱۹۳۴–۱۹۳۶ آکیرا ناکاشیما مهندس ان‌ای‌سی در یک سری از مقالات نظریه مدار کلیدزنی را معرفی‌کرد که نشان می‌داد جبر بولی می‌تواند عملیات مدارهای راه گزین را شرح دهد.
به کارهای او بعداً توسط کلود شانون که استفاده جبر بولی در بررسی و طراحی مدارهای راه گزین به دقت شرح داد، اشاره‌شد.
استفاده از این ویژگی کلیدهای الکتریکی در پیاده‌سازی منطق مفهوم اساسی‌است که زیربنای تمام کامپیوترهای الکتریکی دیجیتال‌است.
نظریه مدارهای راه گزین همین‌طور که در حین و بعد از جنگ جهانی دوم در جامعه مهندسین برق شناخته‌می‌شد، به پایه و اساس طراحی مدارهای دیجیتالی تبدیل‌شد.
دروازهٔ منطقی یا گِیت منطقی، روی یک یا دو ورودیِ منطقی، عملیات منطقی انجام‌می‌دهد و یک خروجی منطقی تولیدمی‌کند. اساس عملکرد آن بر منطق بولی استواراست، که بر تمام مدارهای دیجیتال حاکم‌است. گیت‌های منطقی عمدتاً از ادوات الکترونیکی مانند ترانزیستورها تشکیل‌می‌شوند، ولی ممکن‌است از قطعات الکترومغناطیسی مانند رله‌ها، قطعات نوری یا حتی مکانیکی ساخته شوند. عملیات گیت‌های منطقی از مبنای دودویی با اعداد باینری پیروی می‌کنند.