خطوط انتقال و توزیع, مقالات
افتادگی و تنش هادی
آبان
افتادگی و تنش
افتادگی و تنش هادی ها
برای اهداف ایمنی، فاصله هادی ها از زمین در حداکثر دما و حداقل شرایط بارگذاری باید حفظ شود. تجزیه و تحلیل افت و کشش در خط انتقال برای تداوم و کیفیت خدمات الکتریکی مهم است. اگر کشش هادی بیش از حد افزایش یابد، ممکن‌است شکسته شود و انتقال قدرت سیستم فوران کند.
فرورفتگی هادی بین دو تکیه گاه سطح را ساگ می گویند. به عبارت دیگر فاصله عمودی بین بالاترین نقطه تیر یا برج برق (محل اتصال هادی) و پایین ترین نقطه هادی بین دو تکیه گاه سطح مجاور به عنوان فرورفتگی شناخته می شود که در شکل زیر نشان داده‌شده‌است. فاصله افقی بین دو تکیه گاه الکتریکی دهانه نامیده‌می‌شود .
اگر وزن یک هادی به طور یکنواخت در طول خط توزیع شود، در این صورت فرض می‌شود که شکل هادی آزادانه معلق یک سهمی‌است. شکل افتادگی با افزایش طول دهانه افزایش می‌یابد. برای دهانه کوچک (تا 300 متر) از روش سهموی و دهانه بزرگ (مانند تقاطع رودخانه) برای محاسبه افت و کشش از روش کاتناری استفاده‌می‌شود.
عوامل موثر بر افتادگی
- وزن هادی t – افت هادی با وزن آن نسبت مستقیم‌دارد. وزن هادی ها به دلیل بارگذاری یخ افزایش می‌یابد.
- دهانه – Sag با مجذور طول دهانه نسبت مستقیم‌دارد. طول بیشتر باعث افتادگی بیشتر می‌شود.
- تنش – افتادگی با کشش در هادی نسبت معکوس دارد. کشش بیشتر باعث افزایش تنش در عایق ها و سازه های نگهدارنده می‌شود.
- باد – افتادگی را در جهت مایل افزایش می‌دهد.
- دما – افتادگی در دماهای پایین کاهش می‌یابد و در دماهای بالاتر افزایش می‌یابد.
