گریس موبیل پولی رکس Mobile Polyrex EM

گریس موبیل Mobile

Grease

گریس هوایی آروشل Aeroshell

گریس‌چیست؟

گریس از مشتقات نفتی است که دارای گرانروی زیادی میباشد ، انجمن تست مواد آمریکا (ASTM) که مخفف The American Society for Testing and Materials است .

گریس را این گونه تعریف می کند: ترکیبی نیمه جامد یا جامد یک محصول نفتی و یک صابون یا ترکیبی از صابون، با یک پرکننده مناسب است که برای نوع خاصی از روانکاری تولید میشود .

تاریخچه گریس :

واژه گریس از ریشه لاتین واژه کراسوس به نام چربی گرفته شده است اما امروزه منظور ما از گریس ، یک روانکار بوده که که از فرایند امتزاج یک پرکننده در روغن های پایه معدنی، سنتتیک یا زیست شناختی (بیولوپیک) به دست می آید. نخستین گـریـس های ساخته شده ، پایه کلسیم بود که به صورت ترکیب مواد بدون کاربرد گرما، به صورت سرد به دست می آمد. صابون از ترکیب یک چربی، روغن صمغ، یک نوع اسید چرب و یک قلیا، مانند آهک، ساخته شد. آمیختن آن ها در روغن های پایه معدنی و مقداری آب برای گسترش صابون در روغن منجر به ساخت گریس های نخستین شد که قوام به گونه تقریب رضایت بخشی داشت .

در گریس های اولیـه اختلاط به توسط دست انجام می گرفت که بعدها از ماشین بهره گیری شد. امروزه آن فراورده به دست آمده را ما به عنوان یک روانکار خوب نمی شناسیم اما برای وسیله های نقلیه با سرعت کم در زمان خود، سال های ۱۸۰۰ تا ۱۹۰۰میلادی به اندازه کافی خوب بود و به مرور کاربرد آن محدود و بیشتر به نام روانکار اکسل نامیده میشد.

مهمترین موارد مصرف گریس به شرح زیر است:

تعداد دفعات روانکاری با گریس در مقایسه با روغن کمتر بوده و این امر باعث کاهش هزینه و تعمیرات میشود.
این مسئله در شرایطی که دسترسی به ماشین آلات سخت باشد یک مزیت محسوب میشود .
مانند موتورهای نصب شده بر روی سقف ها، خطوط محرکه، بلبرینگ های غیرقابل دسترس و نظایر آن.
گریس به عنوان یک مانع برای ورود گرد و خاک و یا خروج برخی مواد از ماشین آلات عمل می کند.
روانکاری با گریس در آب بندی قطعات و کاربرد کاسه نمدها و نظایر آن با هزینه کمتری انجام میشود.
کاسه نمدهای آب بندی شده به وسیله روغن به دلیل تولید اصطکاک بیشتر با قطعات، نیروی بیشتری را به هدر میدهند.
در مقایسه با روغن، گریس برای مدت بیشتری روانکاری را ادامه میدهد.
برخی گریس ها طوری ساخته شده اند که به صورت آب بندی در قطعه باقی مانده و طول عمر آن با قطعه یکی است.
زمانی که از قطعه ای استفاده نشود و روانکار آن خارج شود، برای پیشگیری از زنگ زدگی قطعه، از گریس استفاده میشود.
گریس در دستگاههایی که در فشار زیاد، دمای بالا، شرایط سخت عملیات، سرعت پایین و شوکهای مداوم کار میکنند ،
و یاتاقان هایی که گردش محوری آنها به طور مرتب معکوس می شود بهتر عمل میکند.
در طراحی بوشها و یاتاقانهای ماشین آلات، گریس نسبت به روغن نقش موثرتری داشته و عناصر تشکیل دهنده آن راساده می کند.
به طور کلی استفاده از روغن برای این منظور هزینه بالایی را به خود اختصاص می دهد.

قسمت های تشکیل دهنده گریس :

همانطور که تعریف انجمن تست مواد آمریکا نشان می دهد، در انواع گریس سه مولفه وجود دارد که گـریـس روان کننده را تشکیل میدهند.

این اجزاء عبارتند از :

روغن (oil)
ضخیم کننده (thickener)
افزودنی ها (additives)

روغن پايه و بسته افزودنی جزء اصلی در فرمولاسيون گریس ها هستند و به همين دليل تأثير قابل توجهی در کیفیت و کارایی گریس دارند. ضخیم کننده که اغلب به اسفنجی معروف است روان کننده (روغن پایه و مواد افزودنی) را در خود نگه میدارد.

مواد افزودنی خاصیت دهنده به انواع گریس :

مواد ضد زنگ: جهت بالا بردن خاصیت ضد زنگ گریس بکار می روند. در این شرایط عمدتا از صابون سرب استفاده میشود.
مواد بازدارنده اکسیداسیون: جهت ممانعت از اکسید شدن اجزاء تشکیل دهنده گریس های مورد استفاده در دماهای بالا، بکار میروند.
مواد بازدارنده خوردگی: از خوردگیهای سطوح فلزی جلوگیری مینماید.
مواد با قابلیت فشارپذیری بالا: جهت بالا بردن مقاومت گریس در بین اجزاء بلبرینگ در فشارهای بالا، مورد استفاده قرار میگیرد.
در این مواد عموما از ترکیبات سربی استفاده میشود.
ممکن است برخی از ترکیبات سربی اثر مخربی برروی بلبرینگ داشته باشد که این مسئله قبل از استفاده مورد بررسی قرارمیگیرد.
مواد پایدارکننده: جهت امتزاج کامل و همگن نمودن روغن پایه و غلیظ کننده بکار میروند.
مواد پایین آورنده نقطه ریزش: کاهش دهنده اصطکاک، مواد رنگی میباشد.
مواد ضد کف: جهت جلوگیری از کف کردن روانکار بکار میرود.
مواد بهبود کننده اندیس ویسکوزیته: که شیب منحنی ویسکوزیته را با افزایش دما کاهش میدهد.

مقایسه کاربرد گریس با روغن :

گریسها دستگاهها را در زمان کارکرد خنک نمیکنند.
روغنها به سهولت در مجاری دستگاهها نفوذ پیدا میکنند ولی این مسئله برای گریسها یک نقطه ضعف است.
روغنها از نظر نگهداری در انبارها مزایای بهتری دارند.

آنچه که در گریس ها بر نوع کاربرد آنها تاثیر بسیار زیادی دارد ، پایه صابونی تشکیل دهنده گریس است که در ترکیب با روغن پایه و مواد افزودنی محصول مورد نظر را برای ما تامین میکند.

معایب روانکاری با گریس :

۱) عدم قابلیت خنک کنندگی گـریـس
۲) عدم قابلیت نفوذ به قطعات ریز و روانکاری آنها

درجه بندی گریس ها :

ازنظر قوام و سفتی، گریس ها نیز مانند روغن ها با درجاتی مشخص میشوند.
این درجات به درجات NLGI یا نفوذپذیری معروف هستند و با اعدادی از سه صفر (000) تا (6) طبقه بندی میشوند.
سفت ترین گریس ها با درجه NLGI6 و روان ترین آنها با درجه NLGI000 براساس آزمایش نفوذپذیری گریس کار کرده، مشخص میشوند.
درجه بندی گریس ها بر مبنای قوام آنها از جانب انستیتوی ملی گریس های روانکار (آمریکا) (National Lubricating Grease Institute) انجام میشود.

درجه بندی NLGI برمبنای آزمون نفوذپذیری مطابق با استانداردهای:

(DIN 51818, ASTM D-217, ASTM D-2665) آورده شده است.
درجه بندی گریس‌ها بر مبنای قوام از سوی N L G I (National Lubricating Grease Institute)انستیتوی کلی گریس‌های روانکار (آمریکا) انجام میشود .
که این درجه‌بندی با مخفف عبارت فوق (NLGI) بعلاوه ارقام خاصی (از سه صفر تا ۶) ه نشانگر میزان قوام گریس است، بیان میگردد.
درجه ‌بندی (NLGI) بر مبنای آزمون نفوذپذیری مطابق با استاندارد (ASTM D 217) به شرح زیر تعیین میشود:

طبقه‌بندی گریس (Grease) به روش ISO6743-9 :

به عنوان مثال :

گریس ISO-L-XBCFB-2 با مشخصات خاص که از حرف بعد از کلمه ISO به شرح زیر مشخص میشود:

ISO-Lubricant C: حداکثر دمای کارآیی تا ۱۲۰
X: گریس F: رفتار در حضور آب، ترکیب از سازگاری با محیط مرطوب (M ) . محیط کاملا خیس (H) است.
B: حداقل دمای کارآیی تا ۲۰- B: این گریس دارای ماده افزودنی EP است.
عدد ۲: این گریس دارای درجه NLGI برابر ۲ است.